Fizjoterapia

usługi Vitalmed

Fizjoterapia

KOMPLEKSOWE USŁUGI
Z ZAKRESU HOLISTYCZNEJ
MEDYCYNY MANUALNEJ

Czym się zajmujemy

Fizjoterapia

Jako fizjoterapeuci pracujemy wykorzystując najbardziej skuteczne koncepcje fizjoterapii i osteopatii. Uczestniczymy w wielu szkoleniach z międzynarodową kadrą instruktorską, co pozwala nam poszerzać wiedzę, zgłębiać i analizować sposób diagnostyki funkcjonalnej oraz nabywać nowe narzędzia terapeutyczne.

Terapia manualna

Szkoła niemiecka

Polega na diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń strukturalnych w obrębie narządu ruchu (stawów, mięśni, nerwów). Posiada rozbudowany schemat badania różnicującego, terapeuta za pomocą szczegółowego wywiadu i badania, polegającego na wykonaniu testów prowokacyjnych, jest w stanie odnaleźć zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia oraz przeanalizować mechanikę pojawienia się dolegliwości. Dzięki temu potrafi postawić hipotezę zaburzenia strukturalnego u pacjenta. Najczęściej przyczyną dolegliwości jest dysproporcja pomiędzy możliwościami przyjmowania obciążenia przez tkankę, a jej rzeczywistym obciążeniem.
Terapia polega na wyrównaniu dysproporcji i przywracaniu fizjologicznej „homeostazy” pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi. Techniki lecznicze to między innymi: mobilizacje stawów, neuromobilizacje struktur nerwowych, leczenie tkanek miękkich (tj. mięśni, więzadeł, ścięgien), a także medyczny trening funkcjonalny.

Terapia stawów skroniowo żuchwowych

Stawy skroniowo-żuchwowe (z ang. TMJ) to parzyste, ruchome połączenia między kośćmi skroniowymi a żuchwą, które umożliwiają nam prawidłowe przyjmowanie pokarmu, mowę oraz szereg innych ważnych czynności. Jak w każdym stawie naszego organizmu, tak i w TMJ może dojść do powstania dysfunkcji (blokady,ograniczenia ruchu, zwyrodnienia). Mówimy wtedy o zaburzeniach stawów skroniowo-żuchwowych (z ang. TMD). Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu problemu w obrębie tego stawu mogą być wady zgryzu, dysfunkcje szwów czaszki, ekstrakcje zębów oraz nadmierny stres. Symptomy informujące o powstaniu problemu to między innymi: bóle głowy, szumy uszne (tinitus), zgrzytanie zębami, nadmierne ściskanie ust i ścieranie zębów, problem z otwieraniem i zamykaniem ust oraz ból i zmniejszenie ruchomości w obrębie odcinka szyjnego kręgosłupa.

Koncepcja PNF

(Prorioceptive Neuromuscular Facilitation – torowanie nerwowo-mięśniowe)

PNF jest koncepcją, która posiada własną filozofię i zasady pracy z pacjentem. Celem terapii jest praca nad funkcją (aktywnością dnia codziennego), której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu – to, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu, jakim jest funkcja, ale często zaniedbujemy to w naszej codziennej praktyce. Koncepcja PNF postrzega chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała na rzecz słabszych. Umożliwia to obudzenie i pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszej pracy, a co najważniejsze, zapewnia bezbolesną terapię, bez traumatyzujących psychicznie i fizycznie doznań. Chory jest partnerem fizjoterapeuty i to on określa zakres i granice działania. To on ustala cele terapii. Terapeuta w tym wypadku przyjmuje rolę doradcy. Dzięki takiemu podejściu chory nawet z dużą dysfunkcją zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy z terapeutą.

IBITHA Bobath

Terapia dla dorosłych

Jedna z wiodących metod neurokinezjologicznych stworzonych dla niemowląt, dzieci oraz dorosłych z problemami rozwojowymi lub uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Istotą jest szczegółowa analiza problemu pacjenta z uwzględnieniem ograniczeń ruchowych, zmysłowych oraz percepcyjnych, na bazie której budowany jest indywidualny plan terapii. Usprawnianie według metody Bobath ma pomóc choremu we wszechstronnym rozwoju tak, aby mógł uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).
Metoda ta kieruje się następującymi zasadami:

  • normalizacja napięcia mięśni (obniżanie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego)
  • hamowanie nieprawidłowych odruchów i ruchów
  • wyzwalanie ruchów i kontrolowanie ich przebiegu
  • wspomagania z punktów kluczowych
  • utrzymywanie pełnej ruchomości w stawach
  • wyrabianie kontroli postawy i – najbardziej jak to jest możliwe – zbliżonych do prawidłowych reakcji ruchowych, a dopiero w tej formie ich automatyzacji
  • wykorzystanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach